Detoksykacja alkoholowa

możliwości by wyjść z danego nałogu bywają różne. Wiadomo, że każdy człowiek mimo wszystko jest troszkę inny, co oznacza, że właściwie od niego samego będzie mogło zależeć, w jaki sposób na pewne sprawy będzie mógł się zapatrywać. Nie od dziś wiadomo, że mimo wszystko dezoksydacja alkoholowa to szansa dla właściwie każdego. Dlatego nawet jesion na samym początku nie do końca komuś będzie coś takiego odpowiadało, to i tak można będzie zmienić swoje zdanie. Tak naprawdę to my sami zadecydujemy o tym, jak wiele korzyści będzie mogło jeszcze się przy nas pojawić. Dlatego warto jest już dziś o tym pomyśleć, by mimo wszystko wiedzieć, jak to wszystko będzie mogło zostać zrealizowane...

Odwyk alkoholowy

możliwości związane właśnie z odwykami bywają naprawdę przeróżne. Pomimo tego, że na samym początku wszystko prezentuje się niewinnie to jednak prawda bywa zupełnie inna. Można więc już dziś mocniej zastanowić się nad tym jakiego typu możliwości przed nami jeszcze istnieją, oraz jak sami coś takiego będziemy mogli widzieć. Nie od dziś wiadomo, że przecież przed każdy kto ma problem alkoholem będzie mógł widnieć odwyk alkoholowy a to czy z niego skorzysta czy tez jednak nie to już kwestia indywidualna. Przede wszystkim jednak podstawą wydaje się być tutaj rozmowa, ponieważ to właśnie od niej w dużej mierze wiele będzie mogło zależeć, śmiało można więc już dziś o tym pomyśleć by wiedzieć, jak się za to wszystko zabrać...

Ośrodek leczenia alkoholizmu

możliwości związane właśnie z leczeniem tego typu schorzeń wciąż się zmieniają, nawet jeśli na samym początku można będzie poczuć się troszkę zagubionym to jednak w późniejszym czasie można będzie zmienić swoje podejście. Należy mieć świadomościowy co do tego, że jednak dla nas samych to również wiele będzie mogło znaczyć. Przecież wiadomo, że ośrodek leczenia alkoholizmu to opcja dla właściwie każdego, kto tylko będzie czuł się na siłach by na coś takiego się zdecydować. Wiadomo, że nawet jeśli na samym początku nie bardzo na coś jesteśmy zdecydowani, to jednak za jakiś czas można będzie przekonać się właśnie o tym, że mimo wszystko leczenia alkoholizmu to rozwiązanie dla każdego...

Zagadnienia dotyczące tzw. metabolizmu informacyjnego zostały najbardziej wyczerpująco przedstawione w książce pt. Melancholia (PZWL, Warszawa 1974).Tutaj trzeba tylko wyjaśnić, że wymianę informacji z otoczeniem, czyli metabolizm informacyjny, można podzielić na dwie fazy. W pierwszej fazie zapada decyzja odnocząca się do zsadniczej orientacji uczuciowej w stosunku do świata otaczającego (postawa „do” lub „od”) i dynamiki życiowej (zwiększenie lub zmniejszenie). Decyzja ta zapada poniżej progu świadomości. Nie potrafimy kierować swymi uczuciami i nastrojami. Faza ta prawdopodobnie jest sterowana przez starsze filogenetycznie części mózgu (diencephalon, rhinencephalon). W drugiej fazie zapadają decyzje odnoszące się do wyboru różnych form aktywności w świecie otaczającym, w których człowiek swój plan działania stara się narzucić otoczeniu (postawa „nad”). Decyzje są tu przeważnie świadome, tj. zależne od naszej woli. Niezwykłe możliwości tworzenia różnorodnych struktur czynnościowych w tej fazie wynikają prawdopodobnie z niezwykłego rozwoju nowej kory mózgu (neocor- tex) u człowieka.

Sygnał bólowy, jak wiadomo, ostrzega przed niebezpieczeństwem działającym bezpośrednio na ustrój. Bez tego sygnału dochodziłoby do rozległych uszkodzeń ustroju, którym dzięki niemu można na czas zapobiec. Gdy sygnał ten przekroczy pewne granice, działa destrukcyjnie nie tylko na metabolizm informacyjny, prowadząc nawet do utraty przytomności, lecz też na metabolizm energetyczny, wiodąc do różnego rodzaju zaburzeń biochemicznych i fizjologicznych. Dlatego obowiązkiem lekarza nie tylko ze względów humanitarnych, ale czysto lekarskich (w sensie medycyny somatycznej) jest redukowanie do minimum bólu u chorego.

Lęk w ostrej schizofrenii jest czymś tak swoistym, że trudno znaleźć dla niego jakikolwiek odpowiednik w przeżyciach tzw. normalnych. Jest to bowiem lęk niszczenia i lęk budowy. Powstaje on na skutek burzenia dotychczasowego świata i na skutek budowania nowego. Ten nowy świat jest przerażający, gdyż powstaje z tego, co tai się w najgłębszych warstwach psychiki, co nie ma kresu i oznaczoności. Lęk w ostrej schizofrenii jest tragicznym ostrzeżeniem, że nie można bezkarnie opuszczać świata, w który się wrastało od urodzenia, choćby ten świat był jak najbardziej nieprzychylny.

Na ogół zmiany zachodzące w naszej interakcji z otoczeniem są dawkowane w minimalnych ilościach. Dzięki temu łatwo możemy je znieść, gdyż większa część struktury metabolizmu informacyjnego pozostaje nie zmieniona. Słyszymy nagle jakiś hałas, wywołuje to reakcję orientacyjną połączoną z nieznacznym uczuciem niepokoju, ale dalej widzimy ten sam pokój, te same ściany, tych samych ludzi wokół siebie, sami też nie ulegliśmy większej zmianie, na chwilę przerwaliśmy tylko dotychczasową aktywność, do której wracamy, jeśli się okaże, że bodziec słuchowy nie miał większego znaczenia.

Nie można jednak żyć w świecie pustym, nie można bez końca kurczyć swej czasoprzestrzeni, jest to sprzeczne z naturalną tendencją do ekspansji i do stałej wymiany energetyczno-informacyjnej z otoczeniem. W końcu dochodzi do wy- buchu psychozy, świat wewnętrzny zostaje wyrzucony na zewnątrz i ten fikcyjny świat staje się teraz realnym światem chorego. Jest to swoiste przeistoczenie świata, wszystko się zmienia i wokół chorego, i w nim samym. Wkracza on zupełnie w nową rzeczywistość: czasem wkroczenie to jest gwałtowne, jak w ostrych psychozach, a czasem łagodne, skryte, jak w schizofrenii prostej. Lęk jest tu proporcjonalny do gwałtowności zmiany. Nagła zmiana interakcji z otoczeniem, zaburzenie dotychczasowej struktury metabolizmu informacyjnego wywołuje z reguły lęk, który określić można jako dez- integracyjny, gdyż ulega rozbiciu to, co było dotychczas uporządkowane. W słabym nasileniu taki lęk występuje przy każdym zadziałaniu nowego bodźca: bodziec rozbija strukturę interakcji z otoczeniem, dotychczasowa aktywność zostaje przerwana i dopiero po krótszej lub dłuższej chwili wytwarza się nowa aktywność, nowa integracja w miejsce starej. Odruch orientacyjny ma zawsze komponenty lękowy i wegetatywny, wyładowanie wegetatywne jest na ogół współmierne do natężenia lęku.

Dla przedchorobowej historii życia przyszłych schizofreni- ków zjawiskiem typowym jest mały udział w grupach zabawowych. Wskutek tego przyszły chory nie tylko dysponuje mniejszym zasobem potencjalnych struktur czynnościowych interakcji z otoczeniem społecznym, ale jest też mniej przygotowany do pokonywania własnego lęku. Często u przyszłych chorych na schizofrenię obserwuje się lękowe nastawienie do życia. Łatwo przyjmują postawę wycofującą, gdy trzeba wejść w otaczający świat, zwłaszcza w świat społeczny. Boją się nowych ludzi, nowego środowiska. Z jednej srony mają już dość środowiska rodzinnego, chcieliby uwolnić się z jego więzów, z drugiej strony boją się panicznie wyjść poza jego granice. Stąd bierze się ambiwalentne nastawienie do rodziców, typowe u chorych na schizofrenię.

Nie jesteśmy w stanie poznać, w jaki sposób kształtują się pierwsze formy spostrzegania otoczenia społecznego, a więc przede wszystkim, jak małe dziecko odbiera swą matkę. Można jednak z pewnym prawdopodobieństwem domyślać się, że obraz jej ma cechy nieskończoności, tajemniczości i wszechmocy, a więc w pewnym przynajmniej stopniu przypomina obraz otoczenia społecznego, jaki wytwarza się w schizofrenii. W obu bowiem wypadkach obraz drugiego człowieka tworzy się na bazie pierwszej fazy metabolizmu informacyjnego, a jej znakiem jest nieskończoność.

Od przeszło ćwierćwiecza wiele uwagi w piśmiennictwie psychiatrycznym poświęca się analizie struktury rodzinnej, a zwłaszcza postaci matki przyszłych chorych na schizofrenię. W różny sposób, przeważnie niezbyt pochlebnie, opisywano matkę przyszłego schizofrenika. Należy zaznaczyć, że w miarę postępu badań nad tym zagadnieniem opisy stawały się stopniowo coraz łagodniejsze i dziś już na ogół nie straszy nas obraz schizofrenogennej matki, swego rodzaju „potwora”, zimnego, władczego, często nienawidzącego swego dziecka. Również ojciec nie zawsze jest taki bezradny i marginesowy, jak go początkowo przedstawiano. W badaniach psychiatrycznych często sprawdza się przysłowie: „gdy kto chce uderzyć psa, to znajdzie kij”. Psychiatra zawsze potrafi doszukać się patologii w badanym przedmiocie. Nie należy zapominać o tym, że nie ma środowiska „dobrego”, tzn. takiego, w którym nie działałyby żadne szkodliwe czynniki. Każde środowisko jest dobre i złe zarazem. Zresztą idealnie „dobre” środowisko okazałoby się może najbardziej szkodliwe, gdyż nie przystosowywałoby ustroju do walki, obrony, wysiłku. Ta ogólna zasada, odnosząca się do każdego środowiska, stosuje się też do tego środowiska, które w życiu człowieka odgrywa najważniejszą rolę, tj. do jego rodziny wyjściowej.